उसले एकपल्ट पनि सोचेन बाहिरिनु अगाडि ।
अब हजारपल्ट सोच्नेछ घर फर्किनु अगाडि ।
अचेल मेरो साथी मेरै ज्यानको दुश्मन भएको छ,
जो ज्यान दिन तयार थियो पैसा लिनु अगाडि ।
बा आमा, हुर्केको आँगन, खुला चौर, चौतारो,
आहा ! क्या जिन्दगी थियो ब्युँझिनु अगाडि ।
यो पक्का हो, सबै फूल शिरमा शोभा दिंदैदन्,
यत्ति बुझे हुन्थ्यो सिउरिनेले सिउरिनु अगाडि ।
अहिले बेहिसाब प्यालामाथि प्याला थपिंदैछन्,
थोरै पिउने सहमति थियो मातिनु अगाडि ।
नसोध भो साथी, मेरो के खबर छ ।
हो तृष्णा नदीको, साथैमा बगर छ ।
एकातिर मेरा, यी रंगीन सपना,
अर्कोतिर देख्छु, रंगहीन शहर छ ।
मरी जाने चोला, छोड लोभ लालच,
कमाई विपुल धन, भन को अमर छ?
जहरै पिएर, आजसम्म बाँचे,
जहरै पिएर, मरूँ यै रहर छ ।
कसैलाई उचालिरह्यो, कसैलाई पछारिरह्यो ।
कसैलाई सुधारिरह्यो, कसैलाई बिगारीरह्यो ।
बढी मेहनती फेदमै छ, अर्को शिखरमा छ,
ऊ कमजोरी खोजीरह्यो, उसले सुधारिरह्यो ।
भाग्य नआएको हुँदै होईन, दैलो ढक्ढक्याउँदै,
अभागी हरेक पटक गलत ढोका उघारिरह्यो ।
कागजको खोस्टो फेरिदैंमा मुटु फेरिन्न रै'छ,
उता देश दुख्दा यता, देब्रे पाटो मुसारिरह्यो ।
सामन्तीले मरिमेटी, सिलाएथ्यो टुक्रा टुक्रा
सर्वहारा हाँसी हाँसी, त्यसैलाई उधारिरह्यो ।
प्युँने चाह हुँदै होईन, झरी छल्न पसेको हुँ,
दोष उसकै हो जो मैतिर भरी गिलास सारीरह्यो ।
भ्रम नपरोस् यो झुपडी, सधैं झकिझकाउ हुन्छ ।
हरेक साँझ हारहरुको , यहाँ उत्सव मनाउ हुन्छ ।
कोही भाऊ खोज्छ भने, चित्त नदुखाउ न यार,
सम्झ भाऊ उस्कै हुन्छ, बजारमा जो बिकाउ हुन्छ
यही लोभले खेत छाडी, जंगल पसेको हो किसान,
सुन्यो त्यतैबाट उस्को , भकारी भरिभराउ हुन्छ ।
मेरो त्यो बाँझो बारीमा, सुन फलाउनु छ सरकार,
रगत या पसिना? भनिदे कसरी उब्जाऊ हुन्छ ?
चक्कु उसमाथि खसोस् , या ऊ चक्कुमाथि खसोस्,
पीडा दोहोरो होला तर काटिने त स्याउ हुन्छ ।
देशले काँचुली फेर्नेछ, विश्वास कसरी गरौं,
अरुको त के कुरा भो, सरकार नै कामचलाउ हुन्छ ।