Tuesday, September 14, 2010

तीजको रहर गयो बरी लै !!

((यस कथामा भएका सम्पूर्ण पात्रहरु काल्पनिक छन् । यदी कसैको वास्तबिक जीवनसित मेल खान गएमा संयोग मात्र कहलाईनेछ । महिलावादी संस्थाहरुले   भेटे भने यो गीतको रचनाकारलाई जुत्ता चप्पल उपहार नदेलान् भनेर भन्न सकिन्न । म के भन्छु भने, ती जुत्ता चप्पल, बाढिपहिरो पीडितहरुलाई दिनु होला, मलाई आवश्यकता छैन । :P)) -- 

माइतिमा 'दर', खाईन् उन्ले, मैले घरमै 'दारु' खाएँ ।
जसरी नि मान्नु न हो, यो सालको तीज मनाएँ ।

खाली खल्ती रित्याउँछ, बर्शै दिन तीज आउँछ । 
कही न'भा फेशन-सेशन, कल्ले यिन्लाई सिकाउँछ । 
सुक्को थे'न खल्तिमा त, ऋण खोज्न धेरै धाएँ । 
जसो तसो दशा टर्‍यो, यो सालको तीज मनाएँ । 

साथीसंगी नाच्ने उस्तै, उस्ले गीतमै गाली गर्छे ।
बुझ्नै गार्‍हो माया उस्को, मेरै लागि भोकै बस्छे । 
तिम्रो कस्ती छ ओ साथी? मैले यस्ती बुढी पाएँ ? 
शीतन बिनै चुस्की लाएँ, यो सालको तीज मनाएँ ।

Tuesday, September 7, 2010

गजल -- मौन भएँ

नबोलेरै बोले सबै, म बोलेर मौन भएँ ।
खोल्नै पर्ने मनका कुरा, नखोलेर मौन भएँ ।

पिरतिको बाटो कठिन, भन्थे यहाँ भन्नेहरु,
भावनाको आधीँ चल्यो, छिचोलेर मौन भएँ ।

सफल हुन्थ्यो कथा हाम्रो, दुइटा मुटु यौटै भए,
उन्को माया यो मुटुमा, नघोलेर मौन भएँ ।

जोडीन् उन्ले मिठो नाता, खुशी थिएँ साथ पाई,
जाती थियो सपना नै, बिथोलेर मौन भएँ ।

Wednesday, September 1, 2010

गजल - देऊ

छुट्टीनु नै, छ भने नि, दुई किनारको दूरी देऊ !!
उडाइ लगोस्, सबै याद, यस्तो कुनै हुरी देऊ !!

मिठो बोली मुटु रेट्दा, दुखिसकें दुख्नु जति,
तीतो बरु अझै तिखो, वचनको त्यो छुरी देऊ !!

तिम्रो प्राण मेरो भन्थ्यौ, त्यसैले न जिएको छु,
मरी मरी बाँच्न गार्‍हो, मर्छु लौ मन्जूरी देऊ !!

तिमीलाई साथ दिंदा, दुनियाँमा एक्लो भएँ,
बेवारीसे लाश छ मेरो, बिन्ती तिमी कुरी देऊ !!