गजल -- म भन्छु जिन्दगीले

म भन्छु जिन्दगीले दिन जानेन !
जिन्दगीको आरोप छ लिन जानेन !

ऊ मान्छे थियो,  अमानव भई मर्यो,
मौसमसँगै रङ्ग,  बद्लिन जानेन । 

प्रमाण काफी छ,   तिमी पराइ भएको,
समीप आयौ मुटु,  धड्किन जानेन ।  

सोच्नुस् के हुँदो हो, तराईं पहाडलाई,
आवेगमा हिमाल, पग्लिन जानेन । 

आज ऊ पनि गजलकार हुन्थ्यो होला,
छाडी जानेको याद, बल्झिन  जानेन ।

अझै नि कुँवामै छ, कुवाँको भ्यागुतो,
उम्किन चाहेन, या उम्किन जानेन !

सोझो हुनु पनि त अभिषाप रहेछ,
मासियो त्यो रुख जो, बाङ्गीन जानेन !