म भन्छु जिन्दगीले दिन जानेन !
जिन्दगीको आरोप छ लिन जानेन !
ऊ मान्छे थियो, अमानव भई मर्यो,
मौसमसँगै रङ्ग, बद्लिन जानेन ।
तिमी पराई भएको, प्रमाण काफी छ,
समीप आयौ मुटु, धड्किन जानेन ।
सोच्नुस् के हुँदो हो, तराईं पहाडलाई,
आवेगमा हिमाल, पग्लिन जानेन ।
आज ऊ पनि गजलकार हुन्थ्यो होला,
छाडी जानेको याद, बल्झिन जानेन ।
कुवाँको भ्यागुतो अझै कुवाँमै छ,
उम्किन चाहेन या उम्किन जानेन !
No comments:
Post a Comment