प्यारो जन्म घर छोडि, पराइ घर आफ्नो मानें ।
छोरी थिएँ अब भने, बुहारी पो भएछु म,
रहर मारे उड्ने सबै, पिजंडा यै मैले छानें।
समाजको रित यस्तै, नारी न हुँ अभागी म,
निसन्तान हुँदा सबले दोश जती मेरै ठाने ।
झुक्किएर अन्तै नजर, जाँदा पनि पापिनी रे,
मेरो देउता छानी छानी अर्कै अर्कै फल खाने ।
पुछिएको सिउँदो सँगै, काख रित्तिएको बेला,
टोकी छोरा अनि लोग्ने, भन्ने वचन वाण हाने।
जता पनि जहाँ पनि दु:ख मात्रै यो'जीवन'मा ,
मुक्ती देऊ छिट्टै प्रभु, भनीदेऊ कैले लाने ?
No comments:
Post a Comment