धेरै भएको थियो मैले उस्लाई नभेटेको । परदेश न पर्यो, आफ्नो समय नै 'कम्पनी' सँग धितो राख्नुपर्ने बाध्यता । एक दिन फुर्सत मिलाएर फोन गरे उस्लाई । मधुरो आवाजमा उस्ले मलाई बेलिबिस्तार लगायो र भेट्न बोलायो । म पनि चुपचाप उस्लाई भेट्न गए ।
भेट्नु अगावै बाहिरबाट नै आवाज सुने उसैको, शायद फोनमा कुरा गर्दै थियो, 'म सञ्चै छु आमा, मेरो केही चिन्ता नमान्नुहोला । म बेला बेलामा पैसा पठाइरहन्छु है ।...................... '
यसो भन्दै गर्दा ऊ अस्पतालको शैय्यामा जिन्दगीका अन्तिम दिनहरु जिउँदै थियो !!!!
1 comment:
oho! Superb.. Last ko ek line le nai sara katha ko saar thaha paiyo.
Post a Comment