निर्दोश यी नयनमा धुलो छर्ने,
परीचित तिनै अनुहारहरु ।
चाहेर नि भुल्न सक्दिन म,
आमा बेच्ने ति दुराचारहरु ।
हाम्रै रगत र पसिनामा
ठड्याईएका भब्य महलहरु ।
बिकासको नाममा गरिएका,
भ्रमवाहक पहलहरु ।
आज मेरा सामु लोकतन्त्रको भाषण ओकल्दैछन्,
र त अधुरो लाग्छ मेरो सपना नयाँ नेपालको ।
हिजो सम्म 'आतंककारी' कहलाएर,
टाउकोको मोल भिरेकाहरु ।
१२ बर्शे जंगल शयरपछी,
थकाई मार्न महल छिरेकाहरु ।
हाम्रो रगतको होली खेल्ने,
घिन लाग्दा ति हातहरु
बिनाकसूर आफन्त अपहरित हुँदा,
सन्त्रासमा बिताएका रातहरु ।
आज फेरी मलाई गणतन्त्रको नारा रटाउँदैछन्,
र त अधुरो लाग्छ मेरो सपना नयाँ नेपालको ।
मुलुक निर्माणको जिम्मेवारी सुम्पीईएकाहरु,
कुर्सी तानातानको नाटकमा फसेपछी ।
सत्ताको मोहमा जंगली ब्वाँसाहरु,
र्याल चुहाउँदै संसद पसेपछी ।
खबरदार अझै बिशालु सर्पहरु,
नयाँ चाल चाल्न सक्छन ।
मौलाउन लागेको लोकतन्त्र,
फुल्न नदीई ढाल्न सक्छन ।
तैपनी अझै कसैमा चेतनाको घाम लाग्दैन,
र त अधुरो लाग्छ मेरो सपना नयाँ नेपालको ।
पहाड तराई हिमाल जहाँ रहेपनी,
हामी नेपाली हौं हाम्रो नेपाल ।
पुर्खाको नासो, रगत पसिनाले सिंचेको माटो,
सानो छैन बिबिधता छन् बिशाल ।
शहीदहरुको बलिदान पुर्खाको नासो,
खेर नजाओस प्रण गरौ ।
अनेक जातजाती, सुन्दर यो फुलबारी,
आउ मिलिजुली मलजल भरौ ।
भन्नेहरुको बोली खेर जान्छ, कसैले सुन्दैनन्,
र त अधुरो लाग्छ मेरो सपना नयाँ नेपालको
