जब देखि तिम्रो मेरो, माटो फरक भयो ।
यस्तो लाग्यो सँगै हिंड्ने, बाटो फरक भयो ।
पखालिन्न जुनिभरी भनिकन मैले,
रगतले सिंगारेको टाटो फरक भयो ।
मुटु दिँदा मुटुले नै क्षति पुर्नु पर्थ्यो,
बदलामा झिर दियौ साटो फरक भयो ।
चोटहरु एकै हुन्छन, भ्रम थियो मलाइ,
नपुरिने चोटहरुको खाटो फरक भयो ।
तिम्रो काख न्यानो थियो, बस्न पाइएन
भतभति पोल्छ अन्त तातो फरक भयो ।
जितेन्द्र मल्ल, रवी आचार्य, कृष्ण प्रशाद पाण्डे, हिमाली किरण र झलक पौडेल !!
जुन २०१० मा रचिएको गजल !!
No comments:
Post a Comment