देख्दिन म तिमीलाई तर पनि देख्ने रहर ।
सुन्दिन म बोली तिम्रो तर पनि सुन्ने रहर ।
हेर्न खोज्छु प्रकृति यो, कालो रात आँखा सित ।
सुन्न रोज्छु मिठो धून, हुन्छ घात भाका सित ।
अपुरो भो प्रकृतिका, मिठा धून चुन्ने रहर ।
अझै पनि लागिरन्छ, किन किन सुन्ने रहर ।
संसार यो एकै पल्ट देख्न पाए हुन्थ्यो जाती ।
चिर्बिर चिर्बिर चराको त्यो बोलीसङ्गै रम्थ्यो छाती ।
अधुरो भो देखी सुनी, दुनियाँमा रम्ने रहर ।
दैव कैले पुर्याउँछौ, मेरो देख्ने सुन्ने रहर ?
No comments:
Post a Comment